Thérèse Derwael complimenteert Marit Rombouts voor 44 jaren van intense zorg in Gasthuisberg
Bij deze wil ik een welgemeend compliment geven aan Marit Rombouts. Zij werkte 44 jaren als verpleegkundige op Gasthuisberg vooral in het kinderziekenhuis waar ze zich ontfermde over kinderen met zware aandoeningen. Ze deed het grootste deel van die tijd nachtshiften. Het waren in de 44 jaren van balanceren op de slappe koord van medeleven met de kinderen/patiënten en hun ouders en anderzijds toch effectief blijven, alle regels en voorschriften blijven volgen en je niet verliezen in al het verdriet dat er op zo’n afdeling wel eens passeert. Euforie is er natuurlijk ook, wanneer zo’n kind tegen de verwachtingen in, toch herstelt. Er waren best wel wat moeilijke momenten, maar ook veel dankbaarheid. Ze deed voltijds en zonder noemenswaardige onderbrekingen door tot het bittere einde, het bereiken van de pensioenleeftijd afgelopen november. Dit op zich is al een hele prestatie in die sector.
In die periode heeft ze ook nog een dochter alleen opgevoed – in tijden waarin ouderschapsverlof nog niet uitgevonden was – nu inmiddels een heel prachtige jonge vrouw met zelf al 2 kleuters.
In al die jaren was ze ook een steun en toeverlaat van vele collega’s waarvan er heel wat kwamen en gingen. Dan waren er de laatste nachtshiften, in volle Covid-periode. Ze was er niet 100% gerust in want af en toe kwam er toch een besmet kind op de afdeling terecht. dat enkele collega’s reeds zwaar ziek werden en maandenlang uitvielen – heeft ze nog al haar shiften afgewerkt. Dan kwam de laatste ochtend na de laatste nachtshift, er was een kort afscheid door de directe collega’s en verder … niets!
Vroeger eindigde zo’n laatste nachtshift altijd met een feestelijk afscheidsontbijt maar sinds de corona-excuses mag dat niet meer – ook niet met inachtname van alle door de regering opgelegde maatregelen. Ze mogen nochtans wel met 9 samen in een kleine ruimte eten tijdens de gewone pauzes. Haar baas had het zelfs niet eens de moeite gevonden om haar nog eens een dikke dankjewel te geven voor alle inspanningen van 44 jaren en haar uit te wuiven naar een welverdiend pensioen!
We leven in bizarre tijden en lijken op die manier te vergeten dat mensen nog altijd mensen blijven. Ik voelde een plaatsvervangende schaamte ten opzichte van haar leidinggevende en vraag me af welke conclusies het overblijvende verzorgend personeel hieruit getrokken heeft en welke invloed dit op hun engagement achterlaat.
Bij deze, Marit, een gigantisch compliment voor 44 jaren van volgehouden inspanningen voor onze ziektezorg en dat we snel weer kunnen en mogen dansen!
Author: Gina De Groote
Uitgever en hoofdredactrice van het online platform met community We are the CHANGE, vroeger CHANGE-magazine. Auteur van het boek My CHANGE. Ook bezielster van het platform DoodGelukkig.