De winter is vanuit vele inheemse westerse en noordse culturen verbonden met de energie van de Aarde. Zij symboliseert in deze periode de Donkere Moeder, Moeder Nacht, ook de Goddess die slaapt in het holst en het ledige van de nacht. De natuur toont ons het voorbeeld, ze keert helemaal naar binnen en lijkt stervend. Als het beeld van Savasana, de rusthouding (letterlijk houding van het lijk) na elke yogasessie, zinkend in de rust en de stilte, in eenheid met de grond onder je, zonder gedachten, in staat van Zijn, zonder iets te moeten, zonder te bewegen, haast zonder te ademen.
In westerse culturen razen we maar door en zijn we in ons dagdagelijks leven en in onze professionele bezigheden, amper bewust van de rust en de stilte die de natuur om ons heen uitstraalt. We leven wel meer binnenshuis, lekker warm en gezellig. Maar werkelijk tot stilte komen?
De spiraal inwaarts
brengt wijsheid, transformatie, heling en nieuw leven
Een metafoor voor deze periode is de spiraal inwaarts. Op het einde van de zomer, bij aanvang van de herfst, beginnen we onze levensspiraal naar binnen te wandelen, stapvoets van het licht naar het donker. Bewust voelend, wat nemen we mee, waar nemen we afstand van, wat is essentieel en wat niet? De winter nodigt ons uit om in de kern van de spiraal te zitten, de ogen te sluiten, een zachte blik inwaarts te richten en in stilte te gaan. Als in een meditatieve houding maken we contact met de aarde. Vanuit de verbinding met de aarde, diep geworteld, laten we heling toe.
Een andere metafoor voor het winterse seizoen, is de energie van de Afnemende Maan die langzaam stroomt naar de Nieuwe Maan. De Afnemende Maan wordt door vele culturen gesymboliseerd als een oude, wijze vrouw. Een symbolische vrouw die weet hoe ze oude ervaringen kan afronden en transformeren naar nieuwe inzichten en gedrag dat meer en meer ware zijnsenergie naar boven brengt. Ze leert ons hoe we kunnen losweken van maatschappelijke eisen en zakken in onze ware essentie. Ze koestert met andere woorden niet langer de noodzaak om antwoorden buiten haar te zoeken of haar te profileren in de buitenwereld. Haar kracht , wijsheid, schoonheid en inzichten komen niet langer voort uit kennis en ratio maar uit de reis naar binnen, uit haar levenservaring en haar verbinding met haar gevoel en intuïtie. Ze leeft vanuit haar hart, gecenterd als een oude boom met diepe lange wortels. Ze kan verfijnen, onderscheiden en vanuit haar geworteldheid meer het geheel van alles overschouwen. Ze beseft dat ze niet haar emoties is, maar dat ze vanuit haar centrum elke emotie kan waarnemen, (h)erkennen als een schaduw of een spiegel en er met een glimlach afstand van kan nemen. Innerlijk en uiterlijk zijn in balans en ze vreest de dood niet omdat ze weet dat sterven ook leven inhoudt.
In de Griekse mythologie is de afnemende maan gerelateerd met de Persephone , ook de Godin van de Onderwereld. De onderwereld is verbonden met het rijk van ons onderbewustzijn en onze schaduwen, datgene wat we liever niet onder ogen zien. Maar ze is ook een lente Godin en geeft ons het wijze inzicht dat leven en dood altijd samengaan, dat de dualiteit van het leven integraal deel uitmaakt van dit bestaan, dat licht en schaduw, goed en kwaad, lief en leed, vreugde en verdriet, als golven elkaar afwisselen en in evenwicht aanvullen. Hoe groter het licht, hoe dieper de duisternis. We kunnen ze niet uit ons leven bannen, we kunnen echter wel leren om er van op een afstand naar te kijken, ze te omhelzen en de dualiteit te overstijgen door meer vanuit ons hart te leven en te vertrouwen op wie we werkelijk en authentiek vanbinnen zijn. Hekate stuurt ons dezelfde boodschap. Ze incarneert de duistere nieuwe maangodin, en belichaamt de afschuw voor alles in het onderbewuste dat de psyche bang kan maken. Maar ze is ook een prachtige mooie oude vrouw die vel over been een enorme passie in zich draagt voor het leven en geboorte.
In de Keltische traditie was Yule een hoedster voor kinderen, diegene die hen wijze lessen leerde en geschenken gaf. Zonder iets te moeten doen of een geschenk te moeten verdienen, simpelweg geven vanuit het hart en ontvangen omdat je haar liefde waardig bent. De Moedergodin leert ons hoe we steun kunnen bieden, hoe we genereus, moedig en liefdevol in het leven mogen staan en hoe schoonheid vanbinnen zit. Soms toont ze ons harde lessen, maar hoeveel fouten we ook maken, ze geeft nooit op om ons in liefde te ondersteunen.
Onze Germaanse voorouders noemden haar ook de Heilige Wijze Vrouw. De Godin die spint en weeft, maar ook het leven van elk van ons weeft en ons lot spint. Ze vertelt levensverhalen die ons allen ten goede komen en ons duidelijk maken dat alles mogelijk is. Vanuit de meditatieve stilte en de verbinding met de aarde en de spiraal inwaarts, kan het oude transformeren naar nieuw leven. Voor de Andesculturen staat de aarde ook symbool voor transformatie. Wat we kunnen en mogen loslaten, sturen we naar Moeder Aarde, zij neemt het oude liefdevol op als voedsel en transformeert deze energie tot nieuw leven, dat weer via onze wortels kan stromen naar binnen, als sapstroom in de prille lente. De winter is bij ons een periode waarin er niet gezaaid noch geoogst wordt, waarin de aarde juist zo ontvankelijk is om in de leegte al onze ballast naar haar zachte bedding te sturen. Ze heeft deze energie nodig om haarzelf te bevoorraden. Inheemse volkeren in de Andes, nemen in hun winter de tijd om offers te brengen aan de aarde, om haar te eren, te danken en ook te voeden. Voedsel te schenken zodat ze voldoende voorraad heeft om weer leven te geven in de lente. In de zachte armen van Moeder Aarde slaapt immers haar kind, dat pas ontwaakt met de eerste zonnestralen. Een kind dat ons hoop, wensen en dromen brengt voor het nieuwe jaar. Zij leert ons dat uit de rust en de stilte, elke verandering mogelijk is en hoe hard het leven zich ook kan voordoen, vanuit vertrouwen groeit er altijd een nieuw begin.
Yule staat voor Hoop en Vertrouwen. In vele culturen is het gebruikelijk om grote vuren aan te steken om de terugkeer van het licht en het leven te vieren. Laat ons dus in de winter genieten van de lessen van de Wijze Vrouw en vertrouwen op het proces naar binnen. Vertrouwen op de stilte, de rust, de spiraal inwaarts die ons levenslessen schenkt als we ernaar kunnen en durven luisteren. Laat ons ook herinneren hoe de natuur ons weerspiegelt hoe belangrijk het is om te durven sterven, de leegte te durven ingaan, en de wijsheid naar ons toe te laten stromen, vanzelf, vanuit onze eigen wortels diep in de aarde. Yule is de perfecte tijd in het jaar om te voelen wat we in ons leven willen binnen laten, waarmee we verder willen. Uit de diepste duisternis komt het licht! En laat Yule ook een moment zijn om wijsheid te delen, in de vorm van verhalen, geschenken, liefde en hartsverbinding.